یونگ از مفهوم* امر مینوی*(muminous)برای تشریح آنچه که از دین مراد دارد استفاده میکند و این مفهومی است که *ردلف اتو*ابداع کرده است.امر مینوی همان رازی است که عقاید انسانی را در بر می گیرد .
یونگ معتقد است که دین یک رابطه ی درونی با عالی ترین و نیرومندترین ارزشها -خواه مثبت یا منفی-است.این رابطه میتواند ارادی یا غیر ارادی باشد.این واقعیت روانشناسانه ای است که نیرومندترین تاثیر را در عملکرد مادارد زیرا همواره عامل روانی شدیدی وارد میدان میشود تا آن را خدا بنامیم. به نظر اتو احساس های مینوی با احساس های طبیعی از قبیل احساس زیبایی یا امر عالی تفاوت دارد.احساس های مینوی هر چند با احساس های طبیعی شباهت دارند ،ولی در واقع منحصر بفردند. آنها از احساس های طبیعی بوجود نمی آیند،بلکه از احساس امری مینوی نشات میگیرند که ماهیت آن از طریق حالات عاطفی نمایان میشود. از این رو احساسات مینوی معرفت بخش اند.به این معنا که به واقعیتی مینوی و عینی اشاره دارد که مواجه با آن از طریق تجارب مینوی، مفهوم امر مینوی را پدید می آورد.در چنین موردی مفهوم امر مینوی مفهومی پسینی و متاخر است.به این معنا که از تجربه واقعیتی عینی و مینوی بوجود آمده است.
یونگ میگوید:نماد مسیح از اهمیت زیادی برخوردار است و متکامل ترین نماد *خود* است اما همین امر در مورد نماد بودا هم صادق است .و تجربه صورت مثالی* خود *می تواند یک نفر را به حقیقت مسیح و دیگری رابه حقیقت بودا رهنمون کند.نتیجه آن که هیچ دینی نمی تواند ادعای خاتمیت یا مطلق بودن کند.صورت مثالی* خود *برای برخی به صورت مسیح جلوه گر میشود و برای دیگران صورت پوروشا ،آتمن هیرانیاگاربها یا بودا به خود میگیرد. باتوجه به این که صورت مثالی *خود* متناظر با ایده های دینی است که در ارتباط با علت نخستین اند،یونگ بدین ترتیب از دیدگاه روانشناختی اش نسبت به سنت های دینی مختلف جهان به رویکردی دست مییابد که به هیچ وجه با پاسخ های سایر گوهر گریان به تکثر گرایی دینی متفاوت نیست.
بدین سان که اگر باطلی وجود دارد،برای این است که حق ظاهر شود.
منبع Www.migna.ir
درباره این سایت